Just because we can't be together,that doesn't mean I won't love you.

τη στιγμή που συνιδητοποιείς ότι δεν έχεις τίποτα πια,
τίποτα μαζί του που να σε ενώνει,
πως ότι είχατε χάθηκε.

..πρώτο τσιγάρο..

και είσαι μόνη,
και εκείνον δεν τον ενδιαφέρει να μάθει πια αν είσαι καλά.
συγκεκριμένα δεν σε κοιτάζει καν,
δεν θέλει να ανταλλάξετε ούτε βλέμμα,όχι γεια,ούτε βλέμμα!

ο ίδιος άνθρωπος που σε λάτρευε και ήσουν μέρος της ζωή του για αρκετό διάστημα,
δεν τον ενδιαφέρει αν είσαι καλά,αν σου λείπει,αν είσαι χαρούμενη.
απλά για αυτόν δεν υπάρχεις.
για αυτόν ότι είχατε χάθηκε στην στιγμή.

..φυσάς τον καπνό..

ένας χρόνος υπόθεση ήσουν για αυτόν και τώρα πάει.
και δεν μπορείς να κάνεις κάτι,
δεν μπορείς να το αλλάξεις,
γιατί όταν αυτός που σε λάτρευε
σε κοιτάξει σαν ξένος
είναι αργά να το διορθώσεις.

και φοβάσαι να νιώσεις.
θες χρόνο και λίγη καλή παρέα.
να σου θυμίσουν πως αξίζεις κάτι περισσότερο,
πως αξίζεις πολλά περισσότερα.
και με τον χρόνο συνιδητοποιείς πως με αυτόν τον άνθρωπο
είχατε τελειώσει νωρίτερα και δεν το είχατε καταλάβει.
καταλαβαίνεις πως είχατε τελειώσει μήνες νωρίτερα και δεν το δεχόσασταν.

..το πετάς..

ίσως από αγάπη,ίσως από έρωτα,
μπορεί και από συνήθεια ή φόβο,
φόβο για το πως θα είναι η ζωή σας έπειτα,
έπειτα από τόσο πάθος,τόσο καιρό με έναν άνθρωπο πάντα δίπλα σου,
μέσα στην αγκαλιά σου.
πως θα είναι αν δεν έχω κάποιον αγκαλιά μου να με συντροφεύει τις νύχτες,
να τους λέω τους φόβους μου και αυτός τους δικούς του;

τώρα όμως τέλος,
είναι δύσκολο να ξεχάσεις κάποιον που σου έδωσε
τόσα πολλά για να θυμάσαι.
όμως τα αφήνεις όλα σε ένα μέρος στην καρδιά σου-στο μυαλό σου
και ετοιμάζεσαι να δώσεις ένα άλλο σε κάτι καινούργιο.
προσπαθείς να αποφασίσεις τι είναι αυτό που ψάχνεις τώρα,
να αφήσεις πίσω όλα τα άλλα και να αφοσιωθείς στο νέο.

..τελευταίο τσιγάρο απόφαση..

και τελικά υπάρχουν πολλές εκδοχές,

η καλύτερη όμως είναι αυτή που στο τέλος κλαίς.

δεν πρέπει να φοβάσαι να αγαπήσεις ξανά,

απλώς πρέπει να προσέχεις τα σημάδια που σου δείχνει η ζωή.

και αν καμιά μέρα νιώσεις μοναξιά 

να θυμάσαι πως για να επιβιώσουμε,

δεν πρέπει να νοιαζόμαστε για κανέναν..

έκανα το πιο επικίνδυνο πράγμα όταν σου είπα σ'αγαπώ

-αλλά άξιζε..

γιατί πάντα το πάθος να μοιάζει με λάθος

δεν ξερω τελικα αν το προβλημα ηταν εκεινος ή εγω.
μηπως φταει το μυαλο μου;
δεν ξερω τι ζηταω,τι θα βρω,αν αξιζει αλλα θελω να το προσπαθησω.
ακομα και με καταστρεφει.
δεν κινδυνευεις εσυ,αλλωστε πως να καταστρεψω κατι που ποτε δεν ηταν εκει;
καθε μερα που περναει και διαφορετικο συναισθημα.
αλλωτε χαρα,αλλωτε λυπη,αλλωτε νοσταλγια και μετα παλι χαρα.
μα θα αντεξω;
αν φυγω μακρια θα τα καταφερω;
θα ειμαι χαρουμενη μετα;
θα μπορεσω να ζησω μακρια του;
δεν ξερω.
εγω ερωτευτηκα αυτα τα ματια.
οχι επειδη ειχαν καποιο  ιδιαιτερο χαρακτηριστηκο.,μα εκρυβαν στεναχωρια,ομορφια,,νοσταλγια.
και ηθελα να ξερω πως θα μπορεσω εστω για λιγο να τα γεμισω χαρα.
και τα λατρεψα.
τα προσεχω σαν δικα μου.
καθε δακρυ τους με πληγωνει.
και δεν ξερω αν αντεχω να μην τα ξαναδω.
να μην με ξανακοιταξουν στα ματια οπως δεν εχουν κοιταξει κανεναν αλλον.
γιατι αυτα τα ματια με λατρευουν.
και να..
ισως εχω τα εχω αγαπησει λιγακι..

και έπαθα αυτό που φοβόμουν περισσότερο,σε ερωτεύτηκα..

Έρωτας.

έξι γράμματα,μία λέξη,χαρά και στεναχώρια μαζί.
Από την πρώτη στιγμή το καταλάβαινε κανείς με εμάς τους δύο.
Φαινόταν στα μάτια μας.
Δεν μπορείς να το αρνηθείς.
Πως να μην ερωτευθώ κάθε σου λεπτομέρεια;
Πως να σταματήσω να σε σκέφτομαι;
Πως γίνεται να υπάρχει κάτι τόσο τέλειο μέσ'την βρώμα που ζούμε;
Πως γίνεται να είσαι τόσο ξεχωριστός από όλη την κοπια εκεί έξω;
Πως γίνεται να είσαι τόσο εσύ;
Πως γίνεται να με τρελαίνεις με ένα άγγιγμα και να με μεθάς μόνο με ένα σου φιλί;
Πως γίνεται να σε σκέφτομαι κάθε στιγμή;
Πως γίνεται κάθε τσιγάρο να φέρνει τη γεύση των χειλιών σου;
Πως γίνεται να είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί σου;
Τρεις μήνες.
Ίσως είναι πολύς,ίσως είναι και λίγος καιρός.
Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν.
Εμείς που δεν τσακωνόμασταν σχεδόν ποτέ.
Εμείς που λέγαμε "δεν θέλω να με αφήσεις" ξαφνικά σκεφτόμαστε τον χωρισμό σαν μόνη λύση.
Λες και δεν μπορούμε να συζητήσουμε.
Για τόσο ήταν ο ερωτάς μας,φαίνεται.
Η ζήλια είναι καταστροφική αλλά δεν το ελέγχεις.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το πολεμήσεις.
Και εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να μου συγχωρήσεις κάτι τόσο ασήμαντο;
Έτσι με λατρεύεις εσύ;
Τόσο σημαντική είναι η πριγκίπισσα σου,για σένα;
Πέντε λεπτά υπέροχα και όταν απομακρύνεσαι όλα είναι στον αέρα,κάτι σαν την σκόνη ένα πράγμα.
Θα το απολαύσω,έστω και ας ξέρω πως δεν οδηγεί πουθενά.
Αν δεν σε γνώριζα,όλα θα ήταν αλλιώς..

Αν με άντεχα όλα θα ήταν καλύτερα..

Αν όλα τελειώσουν τώρα..

Δεν γυρίζω πίσω..

Το ξέρω,θα πονέσω,θα κλάψω,μα δεν θα γυρίσω..

Αν αξίζει θα κρατήσει..

Δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε ότι αξίζουμε.

Ίσως τελικά να είμαστε τόσο διαφορετικοί.

Για όσο κρατήσει,αρκεί να είμαστε μαζί.

α.γ.811.σε λατρεύω

μονο για σενα..

Και ποτέ δεν περίμενα να το πω αυτό αλλά το χαμόγελο σου λείπει.

Το αναγνώρισα μέσα απο πολλούς που ήταν δίπλα σου..ήσουν τόσα μέτρα μακριά και εγώ κατάλαβα εσένα απο το χαμόγελο σου.Κοντοστάθηκα,στάματησες να γελάς με το που με είδες και κάρφωσες το βλέμμα σου σε εμένα..να..αυτή ήταν η τελευταία φορά..τουλάχιστον για φέτος.Τελευταία φορά που είδα το όμορφο χαμόγελο σου.

και σκέφτομαι τότε που μου χαμογελούσες το πρωί έπειτα απο ένα φιλί με το καλημέρα,όταν σου έλεγα πόσο σ'αγαπώ,όταν σε φιλούσα για το καληνύχτα..

και είχα καιρό να σε δω να χαμογελάς..

τον τελευταίο καιρό δεν ήμασταν καλά..

και μου είπες θα φύγω,και σου είπα φύγε,βλέπεις ο εγωισμός μου-μου ήταν αρκετός και για σένα η αγάπη μου όχι..όταν διέλυσα κάθε νευρικό μου κύτταρο,κυριολεκτικά και ανόητα, λέγοντας “μη φύγεις…”,με κοίταξες με απορία “Περίεργες που είστε εσείς οι γκόμενες” Έπαιζες με τον αναπτήρα σου,κι έπαιζα με τον εαυτό μου.Δίκαιο,δε λέω.Έφυγες.Έκανα κύκλους με τα χέρια με σπασμωδικές κινήσεις,ουρλιάζοντας βουβά.Και ξέρεις,το βράδυ εγώ εκείνο δεν κοιμήθηκα καθόλου..Φοβήθηκα ότι θα έφευγες από την σκέψη μου..Ότι το άρωμα σου θα ξεθώριαζε..Και τα χείλη μου ζητούσαν τα δικά σου για μια τελευταία φορά..Για ένα σωστό αντίο..Και ξημέρωσε και αποκοιμήθηκα..Μα δεν σε ξέχασα..Όπως μου το ζήτησες..Είπα “θα φύγω…”μέσα στο θόρυβο,ένα κυριακάτικο πρωί,κάπου στο κέντρο.Είπες “μη φύγεις…”.Μπορεί και όχι,μα εγώ το άκουσα.Απολογήθηκα σαν παιδί,κι είπες πως δεν έχει σημασία.Έφυγα.Ύστερα έγινα σιωπή και δεν υπήρχε λέξη να περιγράψει τη μοιραία σύγκρουση που λέγεται ανάγκη για αυτοκαταστροφή.Ξημερώματα,επανήλθε ο χρόνος.Η ζωή συνεχίστηκε.Κι έκανα αυτό που ήξερα καλύτερα.Πήρα λεφτά και τσιγάρα.Άνοιξα την πόρτα,χαιρέτησα ένα φάντασμα κι απλά,έφυγα.Περπατάω στους δρόμους χωρίς να έχω κάπου να πάω.κάθομαι σε ένα πάρκο,στο παγκάκι μια κοπέλα μόνη της,μιλάμε,πληγωμένη και αυτή..ύστερα απο αρκετή ώρα συζήτησης με κοιτάει και μου λέει:

-"..οι άνθρωποι φεύγουν και εμείς δεν αντιδράμε,μάθαμε να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι.."

- "η ζωή είναι γεμάτη απο ψεύτικους ανθρώπους.Ίσως να φταίει που προτιμάμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας απο το να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα." 

-"Ακόμα και μετά από τόσο καιρό,δεν ξέρεις αν πονάς για την έλλειψη του έρωτα ή γιατί ξέρεις πως αυτός κάποτε υπήρξε;"

την κοιτάω και σκέφτομαι πολύ καλά πριν απαντήσω,είχα χίλιες δυο απαντήσεις και τελικά απλά είπα:

 -"Αλήθεια,δεν ξέρω"

-"Λοιπόν,βρες κάποιον που δε θα φοβάται να παραδεχτεί πως του λείπεις.Κάποιον που ξέρει πως δεν είσαι τέλεια,αλλά να σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι.Κάποιον που ο μεγαλύτερος του φόβος είναι να σε χάσει.Κάποιον που δίνει όλη του την καρδιά για σένα.Κάποιον που λέει πως σ’αγαπάει και το εννοεί.Τέλος,βρες κάποιον που δε θα τον πειράζει να ξυπνάει μαζί σου,ακόμα κι αν τα μάτια σου είναι πρησμένα και τα μαλλιά σου ανακατεμένα αλλά και πάλι σε θεωρεί την πιο όμορφη.Κάποιον που θα έχανε τα πάντα για σένα ξανά και ξανά"

έπειτα έφυγα,στον γυρισμό σκεφτόμουν πολλά,σκεφτόμουν την συζήτηση που έκανα προηγουμένως με την άγνωστη κοπέλα και δεν ήξερα τι με προβλημάτιζε πιο πολύ.Αν σου λείπει κάποιος σημαίνει ότι ζεις και έχεις μάθει να αισθάνεσαι.Οι άνθρωποι σταματούν να υπάρχουν όταν σταματήσουμε να μιλάμε μαζί τους.Αυτό αποφάσισα.Τότε σταματούν να μας λείπουν.Τότε τους ξεχνάμε.Τότε μόνο χάνεται η αγάπη,όταν την αφήσουμε να χαθεί.Κι αν συνεχίζουν οι ασυνάρτητοι διάλογοι στο κεφάλι μου αυτό με ανακουφίζει,νιώθω ότι είναι όλοι εδώ.Νιώθω ότι μπορούμε ακόμη,καταλαβαίνεις;Κι όταν πλέον δεν σου λείπει κανείς,αυτό είναι ευτυχία.Και στο κάτω κάτω εάν δεν πιστεύεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου γιατί να πιστέψουν σε σένα οι άλλοι;

και ολα αρχιζουν μα τιποτα δεν τελειωνει..

συνέχεια κάτι καινούργιο ξεκινάει μα τίποτα δεν προλαβαίνει να τελειώσει.

κάθε φορά εμφανίζεται κάτι διαφορετικό παράλληλα με το προηγούμενο.

η λογική με την καρδιά ταξιδεύουν παράλληλα σε μια ευθεία.

κι εδώ είναι το δύσκολο.

ενώ γνωρίζεις πως δεν θα συναντηθούν πουθενά.

εσύ πρέπει να πάρεις κάποιες αποφάσεις.

και πρέπει να το κάνεις και πολύ σύντομα μάλιστα.

δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που θέλω.

ψάχνω να βρω κάτι,χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θέλω να βρω.

το μέλλον μου,φαντάζει όλο και πιο κουραστικό.

να μωρέ,είναι που..είναι που δεν ξεχνώ το παρελθόν μου.

είναι που θέλω να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.

μα δεν μ'αρέσει που μένω πίσω.

προσπαθώ να ξεχάσω μα το μόνο που κάνω είναι να αποφεύγω ανθρώπους και καταστάσεις.
και δεν είναι η λύση αυτή.
το τέλος όμως πλησιάζει.
είναι απλά μέχρι να το πάρω απόφαση..




*οι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή και αργούν,κι η λαχτάρα τους συνήθισε να πατάει το φρένο..οι ευαίσθητοι παθαίνουν και παρανοούν,λες κι ο κόσμος το κανόνισε να γλυτώνει ο λύκος..*

αγάπη μου..

αγάπη μου.

έτσι όπως είσαι σίγουρος πως είσαι ευτυχισμένος,πως τα έχεις όλα και δεν βρίσκεις λόγο για να παραπονιέσαι,τότε ακριβώς τρως μια σφαλιάρα και καταλαβαίνεις πως δεν έχεις τίποτα.
κι αν είχες σίγουρα μόλις το έχασες.
γιατί ήταν πολύ όμορφο αυτό που ζούσες για να διαρκέσει στον χρόνο.
λένε πως ότι αξίζει διαρκεί στον χρόνο.
οτι θες πραγματικά πολύ το κυνηγάς,δεν το αφήνεις να χαθεί.

αγάπη μου.

δυο λέξεις,τόσα συναισθήματα και τόσες σκέψεις.

λίγος καιρός για κάτι τόσο δυνατό.

μα δεν μπορείς.

είναι αδύνατον να συμβεί.

δεν το θέλει ο θεός.

αγάπη μου.

-αγάπη μου.

σσσσς..

-μα θέλω να...

σσσσς..μην το πεις.

-μα.μα.μα μου λείπεις ρε γαμώτο.

μην το κάνεις αυτό

-σε θέλω.

δεν πρέπει.

αγάπη μου.

όχι πάλι.

μην το ξανά πεις.

δεν χρειάζεται.

δεν το νιώθω.

δεν σε νιώθω όπως πριν.

μα δεν το εννοώ.

φυσικά και σε θέλω όσο πριν.

μα δεν πρέπει.

δεν μπορώ να πληγώσω πάλι τον εαυτό μου.

είναι πολύ νωρίς ακόμα.

είναι νωρίς απο τον θυμό μου να ξεφύγω.

για αυτό φεύγω.

μακριά.μέχρι να μπορώ να νιώσω καλά και πάλι με τον εαυτό μου.

αγάπη μου.

Δεν έχει η νύχτα απόψε νικητή απόψε δεν αφήσαμε το σώμα να μιλήσει εσύ μπορεί να έφυγες κι εγώ να έμεινα εκεί όμως κανένας απ΄τους δυο τα μάτια δεν θα κλείσει.Απόψε χάσαμε κι οι δυο αυτός που φεύγει δεν νικά πώς να στο πω κι αυτός που μένει δεν ξεχνά πώς να στο πω απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο.Δεν έχει η νύχτα απόψε νικητή απόψε δεν πετύχαμε με βέλη την καρδιά μας σαν κεραυνός με χτύπησες κι εγώ σαν αστραπή σαν όλα αυτά που ζήσαμε να μην μετρούσαν για ζωή.Απόψε χάσαμε κι οι δυο αυτός που φεύγει δεν νικά πώς να στο πω κι αυτός που μένει δεν ξεχνά πώς να στο πω απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο...

καληνύχτα :)

It must have been love,but it's over now..

τόσα λόγια.τόσες υποσχέσεις.

είσαι μόνο δικός μου

 είσαι μόνο δικιά μου

σε αγαπώ

και εγώ

όμορφο μου

είσαι δικιά μου

τόσα πολλά συναισθήματα.τόσα σ'αγαπώ.τόσα απογεύματα στην αγκαλιά σου.
μα πως να ξεχαστούν όλα αυτά.κάθε μέρα σαν την πρώτη.τίποτα δεν άλλαζε.
κάθε μήνας και περισσότερη αγάπη.
κάθε συνάντηση μας,με έκανε και πιο ευτυχισμένη.
στο είχα πει:

"στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου,έζησα όλη μου την ζωή"

χαμογέλασες,με πήρες αγκαλιά και μου έδωσες ένα από τα ωραιότερα φιλιά σου.
και ήταν μοναδική εκείνη η στιγμή.το είδες στα μάτια μου.σου χαμογέλασα και μου είπες:

"αυτό το χαμόγελο σου,μπορεί να με τρελάνει"

Τα έδωσα όλα για την αγάπη,γιατί έτσι πρέπει.Άμα αγαπάς κάποιον τίποτα δεν σου φαίνεται αντάξιο του.


Οι σκέψεις με έχουν τρελάνει.Τόσος καιρός.Τόσες στιγμές..
Παντού μαζί.Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει αν εμείς δεν το θέλαμε.
Εξαφανιζόμασταν για να είμαστε μόνο εγώ και εσύ.
Πάντα ήσουν εδώ.Πάντα θα είμαι εκεί.
Μα πλέον όταν σε έχω τόσο πολύ ανάγκη δεν είναι όπως πριν.
Δεν μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο.

Δεν θα έρθεις.Δεν θα ενδιαφερθείς.

Πάει καιρός από τότε που σου είπα σ'αγαπώ,από τότε που με πήρες αγκαλιά.

Με σένα ήμουν ο εαυτός μου.Δεν με ένοιαζε κανείς άλλος.

Ήμασταν εμείς και όλος ο κόσμος μετά.

Η φωνή σου με ανατρίχιαζε,τα μάτια σου με έκαναν να λάμπω,το άγγιγμα σου μου ξύπναγε συναισθήματα που είχα ξεχάσει..

 
 

 Δεν έχεις φύγει στιγμή από τις σκέψεις μου.Κάθε μου κίνηση να σου εσύ εκεί.Σχηματίζετε η φιγούρα σου στο μυαλό μου.Ο αριθμός σου είναι ξεκάθαρος.Μια φωνή μου λέει πάρτον τηλέφωνο. Κάντο τώρα.Δεν έχεις τίποτα να χάσεις.Μα διστάζω. Παύση.Σκέφτομαι τόσο έντονα,τόσο γρήγορα.Το μυαλό μου είναι θολωμένο.Να κάνω αυτό που θέλει η καρδιά ή αυτό που λέει η λογική.Ακολουθώ την καρδιά.Σχηματίζω τον αριθμό σου χωρίς δισταγμό_καλεί_το σηκώνεις ακούω την φωνή σου.Κατεβαίνω τα σκαλιά βιαστικά και είσαι εκεί.Σε βλέπω απέναντι μου.Μυρίζω ήδη το άρωμά σου.Είμαι δίπλα σου.Με ρωτάς τι έγινε.Θολώνει το μυαλό μου πάλι.Δεν ξέρω_γιατί σε πήρα;Α!ναι,μου έλειψες.Ήθελα να σε δω.Μιλάμε.Ο χρόνος τρέχει.Βρέχει.Όπως την πρώτη φορά.Θυμάσαι;Πλησιάζουμε πιο κοντά.Κολλάμε ο ένας πάνω στον άλλον.Κάθε σου λέξη με τρελαίνει.Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα.Σιωπή.Κοιταζόμαστε.Ξέρεις τι σκέφτομαι.Το βλέπεις στα μάτια μου.Με ξέρεις καλά.Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και μου λες "ότι θες να κάνεις,κάντο τώρα".Νιώθω το πρόσωπό μου να παίρνει φωτιά.Μένω ακίνητη και σε κοιτάζω κατευθείαν μέσα στα μάτια.Ξέρω τι σκέφτεσαι.Το βλέπω στα μάτια σου.Σε ξέρω καλά.Ακόμα και αν έχει περάσει καιρός,για να βρεθούμε,για να μιλήσουμε,το βλέπουμε στα βλέμματα μας.Αγαπιόμαστε!Με ρωτάς τι σκέφτομαι.Δακρύζω.Με κοιτάς παραξενεμένος.Δειλιάζω να μιλήσω.Δαγκώνω τα χείλη μου.Ψιθυρίζω -σε θέλω πίσω,θέλω να τα ξαναβρούμε- με κοιτάς χαμένος.Δεν ξέρεις τι να πεις.Ποτέ δεν σου είχα πει τι σκέφτομαι.Μου λες είναι δύσκολο,όχι ακατόρθωτο,μπορεί στο μέλλον να είμαστε ξανά μαζί.Σιωπή.Αμηχανία.Ήξερα πως δεν θα κατέληγε πουθενά από την αρχή.Αλλά μου πες πως αν φοβάμαι να δοκιμάζω,θα φοβάμαι και να ζω.Πέρασε η ώρα.Γυρνάω σπίτι.Σκέφτομαι όλα αυτά που έχουν γίνει.Γιατί ήμασταν μαζί;Γιατί κάναμε τα πάντα για να είμαστε μαζί;Γιατί τα παρατήσαμε όλα για να είμαστε μαζί;Γιατί αγαπηθήκαμε;Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.Δακρύζω πάλι.Στο μυαλό μου μόνο εγώ και εσύ..

 Απόψε χάσαμε και οι δυο,αυτός που φεύγει δεν νικά πως να στο πω και αυτός που μένει δεν ξεχνά πως να στο πω,απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο..

 

Baby can you see through the tears?Love you more than those bitches before..

ένα απόγευμα σαν τα άλλα.

κ όμως αυτό έχει κάτι το διαφορετικό.

είναι διαφορετικά τα συναισθήματα σήμερα.

οι σκέψεις όμως είναι ίδιες.

η φιγούρα σου δεν φεύγει από το μυαλό μου.

εικόνες από το παρελθόν.

εσύ,εγώ και οι στιγμές μας.

μου χουν λείψει.

εσύ μου έχεις λείψει.

κοντεύει χρόνος.

μα πότε πέρασε;

με σκέφτεσαι άραγε καθόλου;

οι μεγάλες αγάπες δεν χωρίζουν ποτέ λένε.

κάποιοι άνθρωποι είναι γραφτό να είναι μαζί.

ακόμη και αν ζουν χωριστά ή τους χωρίζει η απόσταση.

Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα τους ενώνει ..

Μια σκέψη,μια ιδέα,ένα μυστικό ..

Κι ακόμη κι όταν περνάει καιρός,για να βρεθούν,για να μιλήσουν,

ακόμη και τότε,το βλέπεις στα βλέμματά τους,αγαπιούνται ..

Ό,τι κι αν πεις,δεν το ‘χεις νιώσει ..

 Μόνο εκείνοι που το ένιωσαν 

μπορούν να ερμηνεύσουν τι θέλω να πω ..

και προσπαθώ να καταλάβω τι έφταιξε και έχω γίνει έτσι.. ποιος φταίει για όλες τις λάθος επιλογές μου.. και που καταλήγω;; φταίω εγώ, εγώ και το μόνιμο κόλλημα μου με έναν άνθρωπο που δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι καν… 

whatever happens tomorrow,we've had today.

όλα αλλάζουν.

τίποτα δεν μένει ίδιο.

είναι ο χρόνος αυτός που τα τροποποιεί.

κάποιες φορές είναι καλός.

σου δίνει το περιθώριο να σκεφτείς.

σου κλείνει τις πληγές.

σε αφήνει να ηρεμήσεις.

άλλες φορές όμως σε φθείρει.

φθείρει τα συναισθήματα.

βαριέσαι να περιμένεις για κάτι.

δεν έχεις την υπομονή και την δύναμη.

μα κάθε μέρα και μια αλλαγή.

άλλες φορές είναι καλή και άλλες πάλι όχι.

σημασία όμως έχει να την ζεις.

να ζεις με αυτήν την αλλαγή και να περιμένεις για την επόμενη.

πολλές φορές είναι κουραστική αυτή η αναμονή αλλά αν σκεφτείς ότι αξίζει..

Γιατί ότι και να συμβεί αύριο να θυμάσαι πως πρώτα θα πρέπει να έχεις ζήσει το σήμερα!

do whatever makes you happy

και είναι που μετά απο λίγο καιρό κουράζεσαι.
σε κουράζει όλη αυτή η αδιαφορία.
σε κουράζει η ρουτίνα.
σε κουράζουν οι τόσες υποχρεώσεις.
σε κουράζει ο ελεύθερος χρόνος.
σε κουράζουν οι φίλοι.
σε κουράζει η οικογένεια σου.


χάνεις την δύναμή σου.
χάνεις την όρεξή σου.
εσύ που πάντα είχες όνειρα και σχέδια.
ο ίδιος άνθρωπος πλέον δεν έχει όρεξη για τίποτα.
σταμάτησες να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις.


δεν σου έχει μείνει τίποτα άλλο πλέον.
θες να φωνάξεις.
μα και για αυτό δεν έχεις δύναμη τώρα πια.
τι άλλο μπορείς να κάνεις.
τι άλλο θέλεις πραγματικά.


και είναι και αυτές οι αποφάσεις.
είναι που πρέπει όλα να μπουν σε μια τάξη.
μα και για αυτά δεν έχεις χρόνο,δύναμη..

και τραβώ τον καπνό με μια δόση θυμό που ποτέ δε μπορώ όσα θέλω να αρχίσω..