fucking love..

είσαι εδώ.εγώ δεν έφυγα στιγμή.

όμως κανείς από τους δύο δεν κάνει βήμα να γίνουν όλα όπως πριν,

μα ούτε και για να φύγει.

μπερδευτήκαμε,μαλώσαμε,βρεθήκαμε ξανά μαζί,

μα τίποτα δεν άλλαξε.

όλα παγωμένα στον χρόνο.

σαν να μην συνέβησαν ποτέ τίποτα.

μα πως να φύγεις η καρδιά από κάτι που αγάπησε και έζησε με τόσο πάθος;

κανείς δεν παίρνει μια απόφαση,απλά περιμένουμε.

περιμένουμε χωρίς να ξέρουμε που θα μας βγάλει.

μπορεί να είμαστε ξανά μαζί ή μπορεί και όχι.

προσπαθήσαμε να βρούμε σε άλλο σώμα συντροφιά.

ψάχνουμε κάτι που να μοιάζει με αυτό που είχαμε.

μα μάταια προσπαθούμε.

ούτε εγώ,ούτε και εσύ βρήκαμε κάτι τόσο δυνατό.

η στιγμή που τα σώματά μας γίνονται ένα με τόσο πάθος,

παίρνει άλλη τροπή.έγινε μια συνήθεια.

μια πράξη που απλά η σάρκα αφήνεται ελεύθερη,

πλάι σε κάτι που νομίζει πως θα της δώσει αυτό το πάθος που ψάχνει.

και έχω καιρό να το νιώσω αυτό το πάθος.και το κατάλαβες.

το κατάλαβες όταν μου μιλούσες,όταν πλησίασες τόσο κοντά στο πρόσωπό μου και μου είπες με λίγες λέξεις αλλά τόσο έντονα "οτι θες να κάνεις,καν'το τώρα".

και περίμενες,με κοιτούσες και εγώ στεκόμουν μπροστά σου ακίνητη,ανέκφραστη.

να θέλει τόσο πολύ το σώμα να το κάνει αλλά η καρδιά να παραμένει αδιάφορη,

να μην το συνοδεύει.

και όλα αυτά γιατί έκανα σοβαρές προσπάθειες να κρατήσω το αντίο σου για να το πετάξω έτσι απλά.γιατί με πήρε χρόνο να προχωρήσω,για να γυρίσει πίσω η καρδιά.

μα πάντα θα σε σκέφτομαι.

θα είσαι μια όμορφη σκέψη..