είναι το πάθος,η στιγμή που σε κάνει κομμάτια..

Πάλι πίστεψα σε λόγια, από ανθρώπους που δε γνώριζα καλά και ούτε ξέρω αν θα γνωρίσω ποτέ..

Πάλι δε σκέφτηκα, πάλι δεν αναλογίστηκα τί μπορεί να κρύβονταν πίσω από αυτές τις λέξεις που από τη μιά στιγμή, στην άλλη σε ρίχνουν στη φωτιά, χωρίς κόπο, χωρίς ενοχές..

Πάλι πόθησα κάτι που ήξερα ότι δε θα είναι ποτέ δικό μου, γιατί είναι αλλουνού, άρρηκτα δεμένο μαζί του όσο και να πονάει..

Πάλι ζητιάνεψα ένα φιλί, ένα χάδι, μιά ματιά, ενώ γνώριζα ότι θα με αναστήσουν για ένα μονάχα λεπτό και μετά ξανά σκοτάδι..

Πάλι έδωσα κομμάτι απ'την καρδιά μου, χωρίς να το σκεφτώ, απλά γιατί το ήθελα, και στο αντίο ξέχασα να το ζητήσω πίσω.. και τώρα κενό..

Πάλι έμεινα κολλημένη πάνω από μια συσκευή να περιμένω ένα μήνυμα ή ένα τηλέφωνό σου, όμως σιωπή..

Πάλι έβρισα τον εαυτό μου, για τις λαθασμένες μου επιλογές στους ανθρώπους..

Πάλι σε σκέφτομαι κοντά μου, να με αγγίζεις, να με φιλάς, να με θέλεις, να σε θέλω..

Πάλι σε βρίζω που δεν είσαι εδώ και χρειάζομαι την αγκαλιά σου, έστω για 5 λεπτά και έχεις δουλειά..

Πάλι πονάω, μα και πάλι θα χαμογελάσω!!